Do niedawna przy projektowaniu instalacji wartość przewodnictwa cieplnego gruntu określana była w sposób przybliżony, w oparciu o dane literaturowe pochodzące z badań laboratoryjnych. Od roku 1995 stosuje się z powodzeniem terenową metodę ustalania wartości przewodnictwa cieplnego, określaną w jako "thermal response test" lub "test reakcji termicznej". Są to badania "in-situ" wykonywane przy użyciu ruchomego zestawu pomiarowego. Celem testu jest określenie właściwości zastępczego (ekwiwalentnego) współczynnika przewodzenia ciepła uwzględniającego właściwości przewierconego profilu.
Polega on na iniekcji do wymiennika (rurka u-kształtna) energii cieplnej o znanej wartości. Medium wypełniające wymiennik krąży w obiegu zamkniętym, a iniekcja ciepła, w postaci podgrzewania płynu, prowadzona jest przez cały okres trwania testu. Na powierzchni dokonywany jest pomiar temperatury cieczy wprowadzanej do otworu i go opuszczającej. Dynamika zmian temperatury cieczy jest miarą przewodnictwa cieplnego ośrodka skalnego. Jest to tzw. przewodność cieplna efektywna, tj. uwzględniająca cały ośrodek gruntowo wodny (szkielet skalny, puste przestrzenie, woda, a także materiał wypełniający otwór). Warunkiem otrzymania poprawnych wyników jest odpowiednio długi czas przeprowadzenia testu, aby doprowadzić do zmian temperaturowych nie tylko w obrębie materiału wypełniającego otwór, ale także otaczających skał. Minimalny czas testu określany jest na 48 godzin.
Jako wynik testu otrzymujemy wartość przewodności cieplnej. Określa się ją współczynnikiem przewodności cieplnej i wyraża się w W/(m°C).
Ze względu na stosunkowo wysoki koszt TRT (20-40tys zł) wykonujemy go dla instalacji dużych gdzie wymagane jest jak najdokładniejsze określenie współczynnika przewodności cieplnej, a co za tym idzie ilości i głębokości odwiertów.
